آهنگ برنادت

دهه شصت، دهه نوستالژی بسیاری از ما ایرانیان است. برنامه های تلویزیونی بسیار محدود بود و هفته ای یکبار – جمعه ها  – بعد از گوش دادن صبح جمعه با شما و قصه های مذهبی ظهر جمعه، مشتاقانه منتظر دیدن برنامه کودک و فیلم سینمایی بودیم. و گاه این فیلم سینمایی طی سالها در یک روز خاص پخش می شد.


فیلم آهنگ برنادت  ( The Song of Bernadette ) یکی از فیلم های خاص بود که هرسال در کریسمس پخش می شد. این فیلم درباره برنادت سوبیرو بود، دختری مریم مقدس را می دید و دیگران او را باور نداشتند.

شب های سرد جمعه های زمستان، آهنگ غمگین موسیقی این فیلم به همراه  صدای بمب و نوحه های آهنگران در شادترین شب مردم جهان،  نوستالژی ما نوجوان ایرانی آن سالها شد. شاید یکی از دلایل پخش این فیلم القای همزاد پنداری جوان جبهه و جنگ به باور امام عصر بود… و شاید تکرار سنت فیلم محمد رسوالله در روزهای میلاد و بعثت پیامبر اسلام بود. به هر صورت هرچه بود این فیلم به طور کلیشه هر سال در کریسمس از تلویزیون آن زمان پخش می شد و ما با چشمان اشکبار – در کریسمس – به خاطر مرگ برنادت به خواب می رفتیم و جمعه غمگین دیگری را  پایان می دادیم. و شاید زمان شادی همه جهان باید زمان غمگینانه ما می بود… آهنگ برنادت برای من مترادف کریسمس غم انگیز ما ایرانیان بود.

پانویس:

این فیلم  بر اساس رمانی  به همین نام  تهیه شد و کارگردان آن هنری کینگ  بود و چهار جایزه اسکار را به خود اختصاص داد.

اسکار بهترین دستاورد هنری

اسکار بهترین موسیقی فیلم

اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن

اسکار بهترین فیلمبرداری

اسکار قالتاق مرد تاریخ هستی  (همانی که گناهش را به گردن خدا انداخت)