بیستوپنجم اردیبهشت هزار و سیصد و بیستوپنج، روزی بود که فیلم «نخستین وعدهی دیدار» (دختر فراری) که توسط دکتر کوشان و همکارانش دوبله شده بود، در سینما «کریستال» اکران شد. در این روز مردم ایران صدای دوبله را شنیدند. روزی که بازیگران فرانسوی با صدای ایرانی سخن میگفتند. این روز، نقطهی آغاز دوبله بود و به همین دلیل، در واقع روز دوبلاژ است. خانوادهی بزرگ دوبلاژ، میتواند با داشتن یک روز در تقویم، احترام و اعتبار بیشتری کسب کند.
ایدهی روز دوبلاژ زمانی در ذهن من شکل گرفت که تصمیم گرفتم قدم کوچکی برای اعتلای این هنر دوستداشتنی و فراگیر بردارم. روز دوبلاژ، جرقهای است که میتواند چراغ دوبله را روشنتر کند. روزی که هنرمندان دوبله به یکدیگر تبریک و شادباش بگویند. این روز متعلق به تمامی دستاندرکاران هنر دوبله، اعم از پیشکسوتان، حرفهایها و جوانان تازهوارد به این هنر است. این روز هیچ مرزی ندارد. هرکسی که در دوبله کلامی گفته و قدمی برداشته، صاحب این روز است. این روز ورای سندیکا و گروههاست و متعلق به تماشگران سینما و تلویزیون نیز هست؛ همآنان که با شور و شوق و با گوش جان، صدای دوبله را روی صندلی سینما یا صفحهی تلویزیون، لپتاپ و رایانه میشنوند و خاطرهی جمعی فارسیزبانان را بسط و گسترش میدهند. این روز متعلق به تمام فارسیزبانان در تمامی کرهی زمین است؛ فارسیزبانان کشورهای همسایه و ایرانیان داخل و خارج از مرز جغرافیایی.
روز دوبلاژ مبارک!