[vc_row][vc_column][vc_column_text]
سال ۱۳۸۰ برای موسیقی پاپ ایران سال بزرگی بود. بزرگترین کنسرت پاپ بعد از انقلاب برگزار شد. من سی سالم بود و پیشنهاد پوشش تصویری این رویداد بزرگ موسیقی (یک شب قبل از اجرا) به من پیشنهاد شد. جوان بودم و ماجراجو، قبول کردم و همدلی همکاران شرکت سروش این پروژه را انجام دادیم. تدوین این برنامه در شرکت دوست عزیزم آقای امینی پناه و و یاری آقای مجید خادمیان به ثمر رسید.
همکاری با خوانندگان مطرح پاپ قصه خاص خود را داشت. ناصر عبدالهی مرد دوست داشتنی و با معرفت، برادران خواجه نوری که پنجه های شیرین آنها سالن را به وجد می آورد و دوستی ما بعدها ادامه داشت، مانی رهنمای عزیز و صمیمی که چندی قبل در فضای مجازی دوباره دیداری داشتیم، و آقای امیر تاجیک….. و اما ماندنی ترین دوستی ام با جناب محمد خاکپور عزیز بوجود آمد….این خواننده نجیب…چندی پیش دیداری داشتیم و این دیدار مرا برد به سال ۸۰ و روزهای کنسرت….نوستالژی و نوستالژی ….کلی خاطره بازی …. سراغ صندوق نوارهای قدیمی رفتم ….دوباره….ایرونی نجیبم…
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]